Zon

staren naar later over water zonder eind
een streep onder te hoge lat
daar drijven de nog uit te voeren taken
dwars door eventueel open te breken hypotheek

mitsen en maren troebelen kiezen voor later
boven je vliegen dromen hoog over nooit af
schreeuwen luid, vol huiver, naar even verderop
waar het schuimt en bruist, voelt naar thuis

Twijfelkont

heen en weer tussen hoop, vrees, hier
je hoofd loopt over gladde randen
kijkt omlaag, bang voor de val
naar het diepe niets, het onzeker

je weet wel beter, wat is geweest
en doet het toch, dat laffe brein
fnuikt wijzend richting onderbuik
legt hem aan de ankers, dobberend

zo aan dit touw vast voelt als houvast
ruikt naar tevreden, naar zeker weten
naar waar je bent en wie je was, zopas
los lonkt, vergaan in enkel leven

error: De inhoud is beschermd !!