De Fries spuugt zijn bit op de grond
laat zich niet werkelijk vangen
diep broeit zijn verlangen
briest hij ongerept – ongeremd
Fries
Maand: oktober 2021
Peter R
zeggen waar het op staat
vechten voor wat je diep raakt
doen wat een ander vaak laat
mag nooit sterven op straat
Straks
een hard gelag ligt laag bij de grond
slaat dwars door lagen op het gelaat
gelaten en verslagen laat alles los
wat je net vast had, zo vast zat
in dimlicht, slaat het hart dappere trom
likken tranen langs onzeker later
Pieker
gedwee dobberend
danst dwaas denken
dwars door duffe kop
op het ritme
van een vergrijsde blues
vol krassen, met luide tik
vanuit overleden tijd
Twijfels
ik leg mijn lot
voor jouw voet
en voel de prijs
op mijn hoofd
nu mijn nek bloot buigt
schaam schuimt van de kruin
tot aan de hak
die in het zand zacht knarst
en de stap zet
naar wat nog niet is
maar snel zo waar blijkt
als ik te lang daar blijf
waar het veel te vaag is
haal mij weg
uit slechts dit niets
breng ons naar die plek
de plaats met stil en fijn,
naast het jij en mij
op reis naar iets meer wij
Uitkijk
verdronken in fluisterend groen
mijn open blik naar donker water
denk ik terug
aan onze eerste zoen
verschijnt dat vroeger
in dit later
Thuis
Hou mij vast door me vrij te laten
want in jouw ruimte kom ik thuis
Zonsonder
avondzon breekt bladerdak
even schitterend uitgefloten
in waanzinnig afscheid
schaduw onderstreept verlangen
telt haar laatste uren
vlijt zich lijdzaam neer
bij het verstillen van de dag
Vrijen
heb je gekregen
wat je zocht
toen ik even
heel verlegen
naar je kijken mocht
zonder gêne
vol hartstocht
je warme wangen
mijne vonden
ons zijn totaal verbonden
tot de nacht ging slapen
het ook al langzaam
ochtend wordt
Zoon
Ik kijk zo graag naar jou
hoe je in gedachten lijkt
tot je eindelijk begrijpt
wat je deed fronsen
ik luister naar je woorden
over jouw plannen en je pijn
de twijfel, wie je straks wil zijn
klinkt door in spaarzaam zwijgen
ik voel je nog veel liever
je dwaze porren in mijn zij
hoeveel je stiekem lijkt op mij
maar ook zo jezelf gebleven