Gedichten die jou raken waar het hoort
Ik kijk zo graag naar jou
hoe je in gedachten lijkt
tot je eindelijk begrijpt
wat je deed fronsen
ik luister naar je woorden
over jouw plannen en je pijn
de twijfel, wie je straks wil zijn
klinkt door in spaarzaam zwijgen
ik voel je nog veel liever
je dwaze porren in mijn zij
hoeveel je stiekem lijkt op mij
maar ook zo jezelf gebleven
bleef je maar zoals je hier was
al ben je echt zo prachtig nu
echt mens voelde ik me pas
met jouw hoofd in mijn hand
jouw ogen in vertrouwen dicht
schrok jij van het werelds licht
en voelde je vader nerveus zijn
kleine vingers vonden de mijne
Waar zijn jouw kleine voetjes
die nog pasten in mijn hand
verloren in herinnering
liepen ze spelend
over het strand
staan stevig nu
op eigen benen
ik op afstand
aan de kant
Jij hield mij zo liefdevol
in je sterke warme armen
toen mij dit leven werd gegeven
Was er altijd als ik pijn had
Gaf mij troost, zelfvertrouwen
van het leven iets te maken
vol liefde en plezier
Voel ik zo je warmte nog
al ben je er niet meer
Ik mis je nu zo pijnlijk
in alles om mij heen
maar je armen, vol vertrouwen
zal ik op verder bouwen
Wat was je klein en teer
Toen ik je mocht ontmoeten
En wat was ik apetrots
Op mijn mooie kleine meid
En hoe verbaas ik me nu
Hoe groot je al bent
Vol verlangen op pad
In je jonge tienerleven
Moet ik soms zo wennen nog
Aan hoeveel je al weet
Hoe je mij ineens verwonderd
Op weg naar je ware ik
Herken ik de schittering
In je bruingroene ogen
Die er ook vroeger al was
En die hoop ik altijd blijft
Een apetrotse vader
Nu iets meer op afstand
Maar altijd vol vertrouwen
En met een grote glimlach
Kleine Jan van Joost
Werd uit liefde geboren
Om alweer te moeten sterven
Aan een tumor in zijn hoofd
Kleine Jan besloot anders
En vocht vele lange jaren
Daarbij een oog verloren
Zag hij toch het leven scherp
Geen seconde werd verspild
In alle ijver God te tonen
Dat hij niet almachtig bleek
Kleine Jan werd alsmaar groter
Bloeide op tot echte Krijger
Op missie onrecht te bevechten
En van zijn vele jaren hier
Een succes te gaan maken
Want leven doe je pas echt
Als je ooit bent opgegeven
Een mens wordt niet herinnerd
Aan wat hij heeft laten lopen
Al heeft Jan zichzelf
Hierbij meer dan eens
Veel te veel gegeven
Eigen ik voorbij gesjeesd
Ik ben de zoon van Jan
En had niet bestaan
Wanneer mijn lieve vader
Er toen niet vol voor was gegaan