Handvast

zo loop ik naast het kind in mij
hij ziet hoe ik toen zag
knijpt in mijn warme arm
vraagt zachtjes
met mijn lach
waar ik nu weer was
ik dacht elders
ergens anders
aan mij en hem voorbij
hoe het ooit was
ongezien, onbeleefd
alles nog zo mooi verpakt
met slechts ongerepte onschuld
waarin je nog stout dromen mag

Nek

ik kruip dicht tegen je aan
en kus je nek
een lokroep uit ver verleden
maakt zich van mij meester
ik scheur de kleren
van mijn woest behaarde lijf

ga ik vanavond oerdansend ten onder
of val jij in volle overgave naakt
voor mijn fraai gemanicuurde voeten

ik schrik wakker uit mijn middagdutje
en zie het veldrijden
waar Van der Poel zojuist
ruim verslagen is
het parcours hiervan de schuld geeft

error: De inhoud is beschermd !!