Schreeuwen verstoren pas geschapen dromen
Scheuren schone slaap uiteen in grijze schemer
Schimmen lopen schuw naast verloren eenzaamheid
Schampere lach klinkt nu aangezichten
zonder monden hard vallen zonder tanden
Schrik in bloeddoorlopen ogen
harde zwarte tranen brakend
Schokkende lichamen zwijgen plots
Schuimend schallen zij laatste wensen,
stervend in eigen nutteloos verwijten
Schaamteloos getuigen de doden
nu ik ook eigen ogen moet sluiten
Tag: dromen
Slapeloos
Wakker in pas bevallen nacht
zit ik maar een beetje tussen niets
in gedachten overal te zijn
Door mijn hoofd lopen
zeven sloten tegelijk te lonken
in lichte strakke spijkerbroeken
gevuld met bruinverbrande benen
Krullenbossen hypnotiseren
deinend twee argeloze kijkers
die vanuit mijn kassen stuiteren
op koude tegelvloeren
verdwijnend in het duister
Vertragend ademhalen verklapt
vermoeid hoofd via rappe treden
gapend af te willen dalen naar
onmogelijkheden van de slaap
Dommeldicht
In de bank gekluisterd
schrik ik op
Lig hier tussen duister
als een pop
Daar klinkt plots gefluister
op mijn kop
Had nu maar geluisterd
was gestopt
Dat had heel veel juister
en geklopt
Waarom wijs besluiten
als je slaapt
Halve ik
Alsof een halve ziel ontbreekt
sluiten mijn ogen langzaam
in weer een donkere nacht
eenzaamheid valt over mij
als een kille dunne deken
Vanuit de diepte kom jij
doordrenkt in de bloederige kleding
die je droeg, toen ik je verloor
zonder afscheid
We praten in deze dromen over
gedachten die we zouden delen
als jij niet was verdwenen
Slaapsuf
De laatste dwarrelende gedachten
Dalen als vlokken koude sneeuw
Nog even door mijn slaapzin
Een vermoeid lijf wacht in ongeduld
Gaan nog even langs alle mensen
Die vandaag mijn dag vulden
Met lief gekeuvel bij koffie en gebak
Of diepere discussies met koude pils
Groet mijn brein ze hier nu dankbaar
Neemt ze straks mee in mijn dromen
Begraven
Ronddolend
Op het kerkhof
Waar menig ideaal
Begraven ligt
Heb ik heimwee
Naar de dag
Toen ik het nog lef had
De wereld uit te gaan
Geschreven in de jaren 90