De tijd grijpt graaiend om zich heen
bij het harde draaien van de aarde
laat ons leven, door seizoenen razen
onze dagen hier zo snel verstrijken
laat ons met zekerheid sterven
vol spijt, verlangen of tevreden
Tag: dood
Roadkill
Bruine verenpracht schiet voorbij
Aangereden door deze warme nacht
De dood lijkt simpel doorgereden
Een machtig jager rust verslagen
Nat
Lopend door de trage regen
hoef ik die traan
niet weg te vegen
die deze dag steeds
terug blijft komen
om wie mij onlangs
is ontnomen
Nu toch ook weer
is weggespoeld
je ineens je warme wang
weer voelt
Bij verdriet hoort huilen
altijd even
maar vergeet niet
ook weer door te leven
Vriend
Vanmorgen sloeg de kilte toe
Jij bent niet meer bij ons
Ineens zomaar gestorven
Op weg naar je grootste avontuur
In je Schotse harnas “so to speak”
Jij, die de kunst van leven zo begreep
met wie ik altijd zo verschrikkelijk
veel heb mogen schaterlachen
Jij, voor wie humor zuurstof was
en die overal alleen de kansen zag
Jij, voor wie genieten alles stuurde
en die zijn leven al leefde
alsof het je laatste dag was
Bedankt voor jouw jou zijn
je vriendschap
In memory of a dear mentor and friend: Ken Law
“Rules and regulations are made for the guidance of wise men and the blind obedience of fools”
Dood
Wie het leven heeft omarmd
Kan hem in de ogen kijken
Wie maar wat heeft gekabbeld
Ontmoet hem juist in spijt
Zo vaak lijkt hij lukraak
Om zich heen te grijpen
Naar wat hem ook maar
Voor zijn poten komt
Toch brengt hij ook troost
Als lijden niet meer lukt
Hij brengt het einde
Zoveel is wel zeker
Deelder
Jij gaf aan dichten je unieke draai
Door er jezelf als hoofdpersoon
In al wat je was aan te verbinden
In je zwarte pak met scherpe tong
In volle snelheid vol harde humor
In prachtige topsport met onze taal
In je Rotterdamse kracht gesproken
In een hang naar een duister vroeger
Aan gene zijde zullen wij je missen
Maar zul jij de hemel en hel verlichten
Door er je jazz te blijven spelen
En er je gal te blijven spuwen
Johnny Cash
In eenvoud gezongen
Klinkt de sombere bas
Diep door in zijn stem
En hij het leven deelt
Een man zo robuust
In stemmig zwart gekleed
In whisky verdronken
Door tabak verteerd
Weet zozeer te raken
Dat je hoog te paard
Meereist over vlaktes
Op zoek naar vertier
Voel je ook die pijn
Van een gebroken hart
Of opgesloten te zijn
In een eenzame bajes
Zingt hij met de dood
Drukkend op zijn schouders
Met schorre tere stem
Tot zijn laatste snik