verslagen verlaten gewonde soldaten
een oorlog die ze ook konden bepraten
loze woorden leiden enkel tot gaten
laten we hier nu de bijl maar begraven
onderwijl blijkt ook de pijn al te zeuren
Bekgevecht
Auteur: krijgerij
Verlangst
nu mijmerend de langste dag
haar laatste licht zo traag verstrijkt
begrijp ik hoe ook dat wat ligt verdwijnt
blijft de nacht in schemeren verscholen
door aanstaand gloren reeds gestolen
wacht mijn alleen hier op jouw lach
Authentiek
eigenheid
blijkt eigendom
uiteindelijk eigenaardig eigenaar
van iedereen die eigenzinnigheid
respecteert
Samen
je voelt je zoveel groter
zonder gevaar van zeven sloten
geeft je doorgaans bloter
door bij elkaar jezelf te zijn
leg je hart gewoon op schoot
maak jou in het kleine groots
open je hoofd en beide ogen
tussen het leven en de dood
Zon
plakkerige vellen
passen zwetend op hun tellen
ingesmeerd met de factoren
die bij dit wedertype horen
Wedstrijd
blijven we binnen de lijntjes vanavond
of gaan we voor
de verrassing, met positiespel
geen ruimte weggegeven
maar stevig in de rug gedekt
zonder handen, met het hoofd
maar weer eens op avontuur
maar ook gestuit
door een gestrekt been
is dit vol te houden
met dit materiaal
het is nu volhouden
met een hangslot op de deur
daar is niemand
ze ruiken het punt
iedereen achter de bal
combinatie mislukt
Fijnst
rusteloos blijven letters ongerijmd
blijken juiste woorden onverkozen
waarmee dichters altijd heel verfijnd
vrouwenwangen laten blozen
Stop
als het hart stopt
lijkt zinvol leven zinloos
klopt alles ook plots
Verloren
verlies je liefst niet
aan iets anders dan alles
wat je hier lief is
Trek
ik snak naar wat er was
toen longen nog stevig hoestten
op het ritme van de lach
ik niet altijd
zo verdomd fit uit de ogen keek
alsof het leven moeiteloos overblies
ik op voldoende afstand
even afwachtte
tot mijn adem mentholgroenig geurde