rusteloos blijven letters ongerijmd
blijken juiste woorden onverkozen
waarmee dichters altijd heel verfijnd
vrouwenwangen laten blozen

rusteloos blijven letters ongerijmd
blijken juiste woorden onverkozen
waarmee dichters altijd heel verfijnd
vrouwenwangen laten blozen
zacht spijkert zij denken
aan gescherpte nagels
op een magisch rijtje
hervonden woorden
wenken verlegen
steeds dichterbij
waarheid nadert
lacht onbegrepen
sleept haar teder
aan haar haren
streelt de twijfel
laat denken vrij
vanuit dat ene niks
pakt ze denken beet
ik haar letters lijdzaam eet,
geduldig geweven tot
dapper klapperende woorden
schenken frisse happen adem
van verdwaald zijn tussen zinnen
tijd lijkt te liggen op haar zij
Deze dag kan bij het vuil
grote strik erom en weg
mijn doorgaans positieve zelf
vraagt waarom ik dit nu zeg
ach soms zit het een keer mee
en dan heb je weer eens pech
mijn associatieve brein zit vol
vandaag volledig van de leg
dichters brein sloeg op de hol
zelfs de rijm ineens verdwenen
Inspiratie volgt
Als gedachten gaan slapen
En gevoel ontwaakt
Inspiratie woont buiten
voor wie kijkt, ruikt, luistert, voelt,
openstaat, alles binnenlaat
van koude wind door je haren
tot ruwe stenen onder je voet
vogels in vluchten gestoord
door haastende auto’s of
wandelaar naast hijgende hond
stilte die volgt bij vervanging
van oude zon door verse maan
Mijn lieve zoon en dochter
Gaven mij het dringende
Ietwat dwingende advies
Minder frequente poezie
Met u te delen
Ik heb ze onmiddelijk verzocht
Even dringend en dwingend
Kan ik u beloven
Om mij voortaan dan niet meer
Zo enorm te inspireren