Volle manen zijn
nog altijd half verduisterd
in eigen schaduw
Auteur: krijgerij
Guur
Grauwe as kucht lucht grijs
laat haar janken, zomers vol
Troost wordt nooit gevonden
Vrienden
Vriendschap verbroedert
ontstaat in dat ene moment
herkenning en waardering
blijft volwaardig verbindend
een zuivere, levenslange lijn
in weerspiegeling van de ziel
Volvo XC70 D5 2004
Ragnar had zoveel verder kunnen komen in zijn leven had hij de beschikking gehad over de op hem duidelijk geïnspireerde D5, 5 cilinder common rail diesel, achterin zijn schip.
Een Volvo machine gemaakt met zijn eigen levensvisie als basis. Voorwaarts ondanks tegenslag en ontworpen met de strijd tegen de elementen op alle continenten in gedachten.
Na aanslaan van de startmotor hoor je hem zijn heldennaam zacht grommen als levenslang eerbetoon: rrrrragnarrrrrr
Afscheid
Kleine plakjes ziel
van wie ik ben verloren
bewaart naast vergezichten
van waar ik ben geweest
Hoor zo helder
de gesprekken nog, herleef
dierbare uren, vingers
die het hart blijven strelen
Lijkt afscheid uitgebleven
door een intens herbeleven
bladerend door het boek
van eigen leven
Tranendal
Zwevend kleven ook de druppels regen uit mijn leven
fris als dauw, in een glimlach samen
in mijn gezicht
Vlieg ik, op de wilde waan van elke dag toch steeds bewuster
al mijn vers gedroomde dromen tegemoet
in dit gedicht
Vol vertrouwen dat ik ooit daar zal landen
waar mijn hart en ziel nog steeds
begraven ligt
Vriend
Herleven van verleden hier vandaag, dit heden
Vriendschap opnieuw bevestigd, bezegeld met een toast
op dit leven, in elkaars hart verbleven
Wolkenpracht
Violen in lange halen
passen zo prachtig
nu deze witte wezens
langs voorruit uit reizen, met mij
op weg naar thuis, dit uitzicht
in lichtblauw voor mij uit
schildering met de wind
Avondlach
Gelig kleurt laatste resten dag
krast lange schaduw in verder niets
Lachend vliegt verlate specht
alsof hij nog even nagenieten mag
golvend door steeds frissere lucht
Flinke vinken fluiten luidste tonen
voor de dag gordijnen sluit
D-day
Tieners komen een ruige zee uit gekropen
rennend tussen nog warme kameraden
vol rode kogelgaten
Paniek schreeuwt hen vlug terug
te zwemmen naar alweer
teruggekeerde schepen
Het zal hier verzuipen blijken
of de drogere dood vinden
op het grote rode strand
Zoveel mannen lijken
die over elkaar vallen
tot doodse stilte volgt