Gedichten die jou raken waar het hoort
voor hen die destijds waren
en niet mochten bestaan
stierven, in de hoop dat later
zaken anders zouden gaan
voor hen die voor ons bloedden
enkel gaven zonder vragen
stierven, op een hoop begraven
neem ze mee en niet vergaan
met hen die we nooit vergeten
vieren we ook dat wij nu weten
hoe vrijheid smaakt, je leefbaar maakt
door in een samenzijn te leven
ons nu verdween na de inslag
zware bom in de stille straat
we stierven gaten in de nacht
de liefde verpakt met zak en as
Tieners komen een ruige zee uit gekropen
rennend tussen nog warme kameraden
vol rode kogelgaten
Paniek schreeuwt hen vlug terug
te zwemmen naar alweer
teruggekeerde schepen
Het zal hier verzuipen blijken
of de drogere dood vinden
op het grote rode strand
Zoveel mannen lijken
die over elkaar vallen
tot doodse stilte volgt