even terug naar hoe het kwam dat ik zo voelde
alsof er uit mijn hart gestolen was
het stond open, niet een beetje maar
naast de deur ook alle oude ramen
jij kon er zo naar binnen en weer uit
maar meer dan welkom er te zijn, te blijven
het was een plek om te delen wat je dwars zat
waar werd geluisterd zonder er iets van te vinden
je kreeg een arm om je schouders
een kus op je wang, naast de stilte
ik gaf het graag, je mocht het zelfs wel lenen
voor later, het was voor jou, je kreeg de sleutel
mocht er lezen, blijven slapen of even schuilen
voor al het hards om je heen
tot je aangaf dat het je niet aanstond
de bank in de verkeerde hoek
de muren de verkeerde kleur
hoe het in mij paste niet mooi genoeg bleek
je sprak over groter willen wonen, elders
met meer buiten en groen naast al het grauw
daar voelde ik mij bestolen van mijn thuis
