Tegenzin

Zwetende vette zware treden
lonken omhoog naar het licht
lokken met de belofte van

nog ongekende vriendschap
ongezien landschap,
beleefd op nog ongeleefde dagen

Weifelend nog heel even
hier beneden verbleven
ontheemd, vervreemd
van wat ik weet van wie ik ben