Maand: juli 2023

Muzeren

je was altijd al geweldig jij
ik zie het als je lacht
die grijpt je vast, trekt je mee
klinkt naar wat echt leven heet

ik ruik het in je haar
al het woeste van de zee
dragen wilde slagen mee
op een zoet van perenijs

ik proef het van je huid
zilte pijn verscholen onder
ongeremd witheet verwilderd
schroei jij oude wonden weg

je strooit je vurig rozenblad
voor wie het kwetsbaar toont
wie komt halen zonder geven
bloedt dood onder je doornen

Tot besluit

nog een laatste dan
vanavond
omdat ik van je hou
dit veel te weinig zeg
er eenvoudig op vertrouw
dat wij er gisteren was
zoals het morgen zal zijn
en dit hetgeen zal blijven
waarop ik hele weken bouw
glip nooit door mijn handen
glij niet weg in het berouw
ik weet nu ik je nakijk
jij blijft mijn mijste jou

Dal

tussen pieken dwaal ik af
niet wetend naar welke top
mijn benen mij dragen
zo aan het eind der dagen
het waren lange tot zover
ik droeg iedereen op handen
brak zelf
ik vroeg wat allen voelden
vergat mezelf
het draaide om de ander
het licht in hen
mijn schaduw gleed
smalend onderuit

Lief

weet je nog lief
toen gisteren vandaag was
je zo stoeide met vertrouwen
weet je nog lief
hoe wij durfden delen
zonder oordeel
tot we begrijpen deden
soms in strijd lief
maar altijd vanuit willen
gisteren vandaag en morgen
wij wisten dat dat samen zou
ooit, niet nu maar zeker, dat weten
tot vandaag ineens een niets
geen spreken
willen weten maar niets
geen uitleg
een ijskoud mededelen
weet je nog lief
dat wij beloofden altijd terug te kijken
op een mooi, fijn, warm
een bijzonder beide
dat wij elkaar verrijkten
waar leeg verarmde
leeg vanuit ons verbonden kind
weet je nog lief
dat we rustig zouden bouwen
niets overhaast in het vandaag
met zorg en begrip voor waar we stonden
eigen bloed waar we voor waakten
weet je nog lief
dat we zoveel gaven
om wat ons zo bijzonder maakte
dat het altijd liefde met pijn zou blijken
en dat het alleen zou gaan door weten
voorbij gebroken en begraven

error: De inhoud is beschermd !!