weet je nog lief
toen gisteren vandaag was
je zo stoeide met vertrouwen
weet je nog lief
hoe wij durfden delen
zonder oordeel
tot we begrijpen deden
soms in strijd lief
maar altijd vanuit willen
gisteren vandaag en morgen
wij wisten dat dat samen zou
ooit, niet nu maar zeker, dat weten
tot vandaag ineens een niets
geen spreken
willen weten maar niets
geen uitleg
een ijskoud mededelen
weet je nog lief
dat wij beloofden altijd terug te kijken
op een mooi, fijn, warm
een bijzonder beide
dat wij elkaar verrijkten
waar leeg verarmde
leeg vanuit ons verbonden kind
weet je nog lief
dat we rustig zouden bouwen
niets overhaast in het vandaag
met zorg en begrip voor waar we stonden
eigen bloed waar we voor waakten
weet je nog lief
dat we zoveel gaven
om wat ons zo bijzonder maakte
dat het altijd liefde met pijn zou blijken
en dat het alleen zou gaan door weten
voorbij gebroken en begraven
