hoe je voor mij zat
in je verlang
je lijf smeekte mij aan
je gezicht draait af
maar ik wachtte
kraste zacht, vanachter
tot je snakte
naar mijn hardst
Lust
Maand: juli 2023
Zij
je komt ze vrijwel niet tegen
en ga je er naar zoeken
geef ik je weinig kans
je kunt ze beter laten
dan je af te vragen
waar ze wonen
en wie ze zijn
tevredenen
Huid
hoe lang zul je weten hoe het voelde
mijn vingers in de jouwe – over je huid
straks wanneer ik afkoel in mijn vel
versleten, uitgeleefd en dood gewoon
ik niet langer naar je kijken mag
verborgen lijk achter mat glas
waarin jij mijn einde las
zul jij nog weten hoe het was
Sip
het leek minder te glimmen
het leven
of de dimmer lager stond
voor even
het lengen van de dagen
niet trager kon
mis ik het stralen van de zon
haar geven
Groen
ik hou van groen
niet van jaloezie
het geeft mij thuis
al weet ik niet
waar morgen huist
was al verloren
het geeft mij iets
dat suizend blad
gekraak van tak
roeken in hun slaap
het geeft mij iets
zij zien mij niet
en dat is goed
niet van jaloezie
het geeft mij thuis
al weet ik niet
waar morgen huist
was al verloren
het geeft mij iets
dat suizend blad
gekraak van tak
roeken in hun slaap
het geeft mij iets
zij zien mij niet
en dat is goed
Klein
het is het weten wat verdwijnt
wanneer de ander je verkleint
jou in je hemd zet, op de gang
hop, neus de hoek in – bang
je raakt je hele wezen kwijt
in de schaduw van één verwijt
Doods
ik had niet meer te geven dan ik gaf
laf aaien bleek het over dode sporen
nooit eens vragen hoe het met mij was
ijzig zwijgen kreeg ik slechts te horen
je stak de spade alvast langs mijn graf
liet dit gebroken hart zich horen
Los
de tros kraakt met het deinen
aan de boezem van de zee
strekt uit vanaf de kade
ademt om de bolder – gehavend
geeft niet over aan gelaten
laat nimmer los
Bui
ik hoor het buiten huilen
vanaf binnen op de bank
het snikt luid langs de ruiten
en tikt de tranen in ‘t kozijn
de mijne drogen op de huid
met alle warmte van je hand
Pas op mij
ik zou er beter op willen passen
dat rare lijf om mijn saaie zijn
met daarop een kop vol somber
soms
je ziet dat het slijt, plooit en bolt
hijgen ook zonder reden – hoewel
over bier maar niet gesproken
het zou meer moeten slapen
tussen het vaker bewegen door
al krijgt het dan niets geschreven
het zal meer willen zweten
zwoegen in jouw alles weten
zonder je ooit te snappen dan
nee, het wil sterven aan je lippen
bloeden van het moeten voelen
en zacht breken in te weinig tijd