onder vijftig tinten grijs
breekt de dag langzaam door
geeft zij mij waarom ik vraag
kom ik dichterbij dan ooit
Bui
Tag: wandelen
Mute
door stil verdriet gestapt vanavond
haar tranen liepen over mijn goorteksjas
net nu ik weer een beetje vrolijk was
mijn piekeren een uur op mute stond
Koud
wakker geslagen
laat ik mij laven
met je straffe
vlakke vlagen
zal ik slaafs
je straf verdragen
spuw jouw wraak laf
in mijn naakte hals
verlaag eigenwaarde
tot enkel ziltig water
glashard, verstild
stilwit lijkt verslagen
Haast
hij sprong bijna uit zijn vel van schrik
oog in oog met mijn uitgelaten stabij
klonk in doodse stilte het startschot
van een lange race dwars over en door blubbersloten
opgesloten tussen zompig slapend graslandschap
lange hazensprongen hadden het op voorhand gewonnen
van de veel te korte poten
onder een naïeve tong uit haar bek
Moe
vellen kraken over oude ogen
ik ze langzaam open
lang ga lopen door de dag
die nog moet ontwaken
raap ik gefluister en gefluit
van tussen groen verscholen leven
onderwijl vergeten
hoe donker daarstraks was
Avond
honing druipt vet vanaf de gevels
even lijkt stilte zoet te zweven
licht ruilt haar dag hier met de kilte
likt laatste suikers tot aan zilte nacht
Bruinst
vandaag in overdaad
opgeladen
als de Tesla aan de paal
overladen
met een pas bevallen zon
lekker laven
zonder smeersels
overheerlijk ongezond
Klim
zoveel stappen nog te maken
vooraleer ik boven zal geraken
al wat voor mij ligt zal overzien
even doorzetten maar dan
misschien
of nog even heerlijk verder dromen
Verstapt
zal ik maar eens slapen dan
na bijna dertigduizend stappen
hard gelach, na flauwe grappen
voel ik het lijf langzaam verslappen
zoekt mijn hoofd een donker als zijn thuis
Vroeg
met het haar nog
op half zeven
liep ik
rond de klok
van half acht
al even