Traan

een laatste traan snikt
tikt van ingevallen wang
op vuil vest waarin ik woonde

ik zag hem zinken, verdrinken
in blauwgrijze vezels tot
zompig donker bleef

het zal drogen straks
aan de kou van de dag
ik mij vind tussen bomen

laat ook mij zo stevig staan
trots naar je kijken
in het voorbijgaan

Wat ze zeggen

ze zeggen wel eens dat alles wat er is
het resultaat is van oneindig licht
de kleuren voor je voeten, je anders voelen

ze zeggen wel eens dat alles wat er is
vanuit jezelf is uit te leggen, dit zelfs moet
de kleuren voor je voeten, je anders voelen

ze zeggen ook wel niet teveel na te denken
in eenvoud alles in tevreden te beleven
de kleuren voor je voeten, je anders voelen

Avonden

avonden zijn het fijnst als wandelaar
op de voet gevolgd door een frisse start
aan beide einden van elke dag
kleeft de stilte, de rust belicht in zacht

het vertraagde vanuit of naar de nacht
overdenken van momenten al gedroomd
of reeds beleefd, plannen speels te smeden
zonder meteen al dat noodzakelijk af

Vogelmoe

zouden vogels het wel eens beu zijn
het gefladder, gezweef, eens even niet
dat almachtig hangen in de wind

lekker zinken, zwaar van water
waar diep het donkere gevaar lonkt
eens even niet dat majestueuze drijven
op wat fonkelt onder sterren in de nacht

eenvoudig duidelijk te kunnen spreken
van wat er speelt in nog te beleven leven
en even niet dat gezang wat zo betovert

het romig warm van zachte donzen veren
verruilen voor natte klamme zoute rauwe huid
die tintelt en schuurt op het alleen een elkaar
dat het daarmee zonder twijfel goed is

error: De inhoud is beschermd !!