Ga maar lang slapen
Herinneren blijft voor ons
Jouw zijn nu voorbij
Tag: dood
Volwassen
op sterven na groot
deels nog ongeboren
dodelijk nieuwsgierig
redeloos verloren
Tranen
wij leven door in de leegte
die je hier voor ons bewaarde
gevuld met al jouw mooi
herinneringen
verpakt in verdriet
want jij bent hier niet
in alles wat jij was,
groeide ook je sterven
een innig afscheid wat ons restte
je laatste knuffel, je warme hand
jij ons nu meeneemt naar een morgen
waar met de stilte en het gemis
enkel de liefde fluistert
Peter R
zeggen waar het op staat
vechten voor wat je diep raakt
doen wat een ander vaak laat
mag nooit sterven op straat
Onthouden
vergeet je niet te leven
tussen het rennen en het vliegen
het wikken en het wegen
over wat je wilt en moet
vergeet je niet te leven
even alles los te laten
je aan de stilte weg te geven
slechts verblijft in dit moment
vergeet je niet te leven
tot de dood je overkomt
je ondergronds heel even
bedenkt wat je bent vergeten
Stop
als het hart stopt
lijkt zinvol leven zinloos
klopt alles ook plots
Dood
over leven met de dood
is vooral geschreven
door wie hem vooralsnog
wisten te overleven
Zwijggraag
kom jij weer snel eens naast mij zwijgen,
in gedachten samen vogels kijken of naar kleine dingen die soms veel groter lijken, door ze met aandacht rustig te bekijken
kom jij weer eens naast mij lopen, ik had nog zo graag een keer in je jas gekropen, met een knuffel op snel weerziens hopen
gaan we nog eens samen eten, ik zal de pannenkoeken nooit vergeten, had nog zo graag met je aan tafel gezeten
springen we nog eens op de fiets, samen zwerven door het grote niets, gewoon verdwalen dat heeft ook wel iets
blijf je een beetje bij mij leven, af en toe, het hoeft steeds maar even, nog samen eens wat moois beleven, al is het slechts in mijn hart verbleven
kom je weer snel eens naast mij zwijgen?
Geestig
straks voel ik je kijken
op jouw plek
daar naast de maan
schud je zachtjes
met je hoofd
of moedigt mij juist aan
loop je even met mij op
maar bij mijn vragen
blijf jij staan
dan ben ik weer gerust
en laat je langzaam gaan
Bijna dood
jouw oude vingers
in mijn hand
toen je kneep
en ik begreep
langzaam liet jij
ons leven los
bevrijd van pijn
mocht jij nu gaan
en ik alleen
achtergelaten
in verlangen
naar mijn einde