Zwijggraag

kom jij weer snel eens naast mij zwijgen,

in gedachten samen vogels kijken of naar kleine dingen die soms veel groter lijken, door ze met aandacht rustig te bekijken

kom jij weer eens naast mij lopen, ik had nog zo graag een keer in je jas gekropen, met een knuffel op snel weerziens hopen

gaan we nog eens samen eten, ik zal de pannenkoeken nooit vergeten, had nog zo graag met je aan tafel gezeten

springen we nog eens op de fiets, samen zwerven door het grote niets, gewoon verdwalen dat heeft ook wel iets

blijf je een beetje bij mij leven, af en toe, het hoeft steeds maar even, nog samen eens wat moois beleven, al is het slechts in mijn hart verbleven

kom je weer snel eens naast mij zwijgen?

Heimwee

Ragnar had al dagen wat last van heimwee. De verre oorden waar hij ooit door zwierf op zoek naar roem, rijkdom of puur avontuur knaagden pijnlijk aan zijn ziel. Een bezoek aan duistere hut van de oude Ziener bracht inzicht. Het was het bloed van ware vriendschap wat door zijn aderen stroomde. Deze liet herinneringen door gedachten draaien en uit ogen lopen als trage tranen. Warme momenten, pijnlijk verlies en gesprekken die zijn geest hadden gerijpt tot wat hij nu was. Die lieten zich niet verstoppen maar slechts omhelzen

error: De inhoud is beschermd !!