het kille en het zilte rijmt eenvoudig niet op jou
jij bent dat zachte, al het fijne, het vogelvrije in het nauw
het prille leven zonder morgen, vol met rood van ooit
Maand: augustus 2023
Gelaten
laat mij mijn kwetsbaar zijn
en breken met een zucht
laat mij mijn tranen laten
ze drogen aan de lucht
laat mij fijn schrijnend kwijnen
verhangen aan mijn lot
laat mij vanavond drijven
in dit midden blijven tot
Willen weten
wie iemand is weet je niet
tot aan het prille delen
en dan nog niet
je ziet de krassen wel
voelt het breken
wilt graag vragen
naar de leegte
zwijgt
laat slechts voelen
te willen weten
het schrijn begrijpen
met fijn bestrijden
strelen waar het waakt
onder lagen van verweer
daarom geef je nooit alles
je hebt het nodig om te leven
blijft dicht bij jij als allereerst
Zonder woord
alleenzaam zwijg ik mij neer
keer huiswaarts, vergezeld
door kilometers vragen
vraag mij af, speel alsmaar af
wat afgelopen dagen anders maakte
zal ik verdragen, met de maden knagen
tot aan het wit, dat rauwe zonder rot
Hard
benen om mijn lijf laten blijven
nooit te verdwijnen mettertijd
noch verslappen tot laffe pap
sporen aan wat is te verstoten
fel verbranden in ons laatste licht
vergaan waar enkel wij bestonden
voorbij het voor elkaar – verslonden
versmolten tot een ziltig schuim
Lach
nu de lach lijkt verloren vind ik de tijd
ze klopt tegen mijn slapen, kreunt luid
leunt zwijgend, dwaalt door eens geweten
loopt met mij op naar alleenzaam thuis
Spat
met de haas op de koplamp
spatte alles wat zo warm was
nooit naar verleden leek te gaan
toch in haar eindig uit elkaar
net nu de maan zo mooi zweeg
vanavond, vretend aan het zwart
tussen de lijnen door gegleden
lag nu haar rood daar in een plas
Nest
genesteld in een samen
van verhalen en verleden
tot aan delen van een later
voel ik geborgen en gerust
onder sterren en immer zacht
en het verlegen van je lach
Bank
zo met mijzelf gezeten
in het donker op de bank
bekruipt mij mijn geweten
of ik je wel genoeg bedank
voor er zijn waar ik ontbreek
veel te ver en veel te vaak
en jij je hart na elke steek
voor mij toch altijd open laat