de dag drijft over in plakken grijs
gooit verdriet op beton en op mij
passen glijden hun verloren strijd
kou verstilt, de seconden voorbij
Tag: winter
Dooien
winterwraak smelt verslagen
blaast haar aftocht
in diepe put
hoe zoet sneden koude vlagen
slaakt haar hartstocht
met gore prut
Rijp
Stilwit rijpt de dag
neemt denken mee
met grijze ademwolken
vele vogelpijlen
wijzen zuidwaarts
onder luid protest
verpakt in lagen
kraken passen
mij huiswaarts
Ragnar
Ragnar droomde vannacht al van vanmorgen. Kilometers zou hij eten met de vrieskou knisperend onder zijn leren zolen. Vragen hadden door zijn hoofd gekropen en zouden beantwoord worden in de witte wereld waar kleuren zouden ontbreken, vervangen door lange velden vol vele bleekblauwe ijstinten.
Na een warme bak dennennaaldenthee zwartgeblakerd op het opgestookte haardvuur pakte hij zich warm in met vele lagen bont en stapte teleurgesteld in slechts natte kleffe dooidrek
Zonzucht
mag ik weer eens baden
met alle asgrauwe vellen
het schelle licht aanbidden
buiten zinnen dat beminnen
wat zozeer mistte, hierbinnen
blauwe frisse wijdse luchten
ruilen dit voor huilend kilwit
bedompt plafondbeton alom
Wandelmoe
Kilometers weggedragen naar geweest
winterkou joeg dwars door alle lagen
nu de benen hoog als de koffie loopt
warmte twee bleke wangen rozig kleurt
Nieuwjaarsdag
Het ongeschreven blad nu
zo snel al besmeurt weer
met lompe zwarte modderpoten
op zoek naar werkelijkheid
Stampen denktreinen vol
met oude wensen
opnieuw
over glibberige modderpaden
slurpen zompig aan
zwoegend zware benen
Verwaaid
westenwind weet raad
met mij vandaag
zwoegend ploeter ik
tegen beukende vlagen
om even later
op haar harde hand gedragen
huiswaarts gedreven
moegestreden
op warme bank te belandend
Winterwandel
de koude wereld plakt
onder mijn schoenen
neemt mij met haar mee
door winters groen
vol doodse schaduw
komt de dag tot leven
via mistig ademhalen
door zwarte zware drek
lokken onverkende paden
Wintertijd
Huil niet
wees gerust
al sterft alles
om jou heen
Zomerhitte
uitgeblust
is dit de herfst
die jou hier kust
in duister knuffelt
met storm verpakt
Voel je niet alleen
Met een goed boek
de kaarsen aan
komt jij hier weer
doorheen