Ragnar droomde vannacht al van vanmorgen. Kilometers zou hij eten met de vrieskou knisperend onder zijn leren zolen. Vragen hadden door zijn hoofd gekropen en zouden beantwoord worden in de witte wereld waar kleuren zouden ontbreken, vervangen door lange velden vol vele bleekblauwe ijstinten.
Na een warme bak dennennaaldenthee zwartgeblakerd op het opgestookte haardvuur pakte hij zich warm in met vele lagen bont en stapte teleurgesteld in slechts natte kleffe dooidrek
Ragnar dacht aan de zorgeloze tijd van kind zijn. Lange dagen bestonden daar zonder einde en slechts gevuld met liefde en plezier.
Rennen langs het ijskoude water van de fjord waar een schaterlach wel vier keer te horen wat. Waar en waarom was hij zijn kind zijn verloren?
Was dit weggespoeld met al het bloed wat vloeide in een zucht naar roem een rijkdom waar de dood en geweld als dagelijks brood werd verslonden?
Een buizerd hoog boven hem schreeuwde bevestigend en stortte zich op een zeker sterven.
Ragnar dacht aan de zorgeloze tijd van kind zijn. Lange dagen bestonden daar zonder einde en slechts gevuld met liefde en plezier.
Rennen langs het ijskoude water van de fjord waar een schaterlach wel vier keer te horen wat. Waar en waarom was hij zijn kind zijn verloren?
Was dit weggespoeld met al het bloed wat vloeide in een zucht naar roem een rijkdom waar de dood en geweld als dagelijks brood werd verslonden?
Een buizerd hoog boven hem schreeuwde bevestigend en stortte zich op een zeker sterven.
Ragnar hield van plannen maken
en de hierbij benodigde voorbereidingen
Nog meer van het reizen zelf
Alleen met de juiste laagjes
in de lederen weekendtas
voelde hij zich opgewassen
tegen al het mogelijke
wat op zijn pad kon komen
Qua weersgesteldheid dan
Bij dageraad zal hij samen met Lagertha
en de kinderen afreizen richting
het land van zijn broer Rollo.
Ragnar en Rollo moesten nodig bijpraten
over de toekomst van het volk.
Een wandeling langs de krijtrotsen
zal het decor blijken van al hetgeen
de toekomst verder uit zal wijzen.
Rollo liet zich niet zomaar wat aansmeren
Hij was geen domme Viking
Ook niet de slimste trouwens
maar naast Ragnar
delf je al snel het onderspit
Ragnar balde zijn verweerde knuisten
om de tranen te blokkeren die nu opkwamen.
Hij werd week toen zijn hemelsblauwe blik
om zich heen keek en de ogen vond van zijn makkers.
Vrienden die kozen hun levenspad met hem te kruizen
in het onbekende wat maar bleef roepen om zijn verovering.
Zonder hen aan zijn zijde, wist hij, was hij niets.
Ragnar liet zich destijds daar te Noorwegen, waar het best lastig leven was, zeker niet beperken door een lockdown.
De Ziener zag hem toen al niet thuiswerken maar voorzag daarentegen een groot buitenmens in wording.
Hij zou gaan waar nog niemand wist dat er wat te gaan was laat staan hoe er in godensnaam te verzeilen.
Dat het ver zeilen was was geen verrassing.
Angst voor water had hij niet met Rollo aan zijn zijde in de boot en Odin stralend als wakend oog aan de nachtelijke hemel
