Ragnar droomde vannacht al van vanmorgen. Kilometers zou hij eten met de vrieskou knisperend onder zijn leren zolen. Vragen hadden door zijn hoofd gekropen en zouden beantwoord worden in de witte wereld waar kleuren zouden ontbreken, vervangen door lange velden vol vele bleekblauwe ijstinten.
Na een warme bak dennennaaldenthee zwartgeblakerd op het opgestookte haardvuur pakte hij zich warm in met vele lagen bont en stapte teleurgesteld in slechts natte kleffe dooidrek
