zonder verwarming
voel ik verarming
wil ik armen om mij heen
valt mijn rugzak
zonder terugslag
op de vloer
van mijn alleen
is het de kou
is het dat zonder jou
hoe jij verdween
Kil
Tag: samen
Vrij
pak je vrij vast met beide handen
en laat het nooit meer los
ik zal er naar kijken, ervan proeven
het strelen bij het dichterbij
tot aan een even wij
Houden van
hoe hou je van
luchtig en vrij
dartel en vluchtig
prachtig en gulzig
wie alles leeft
je bent dankbaar
rustig en blij
wacht je geduldig
lacht zacht, koestert
dat wat ze je geeft
Herdacht
voor hen die destijds waren
en niet mochten bestaan
stierven, in de hoop dat later
zaken anders zouden gaan
voor hen die voor ons bloedden
enkel gaven zonder vragen
stierven, op een hoop begraven
neem ze mee en niet vergaan
met hen die we nooit vergeten
vieren we ook dat wij nu weten
hoe vrijheid smaakt, je leefbaar maakt
door in een samenzijn te leven
Weet je
weet je lief
voor jou waren dagen mat en vlak
al wist ik toen niet hoe dit nu was
met jou in mijn hoofd bij waken
het laatste gapen voor de nacht
wanneer ik mij verwonder
deel ik het met jou, meteen
en tranen, wat kun jij mij raken
je kraakt door alle lagen
jij hebt mijn alles zonder vragen
het is van jou, wat mij mij maakt
weet je lief
ik kan geen zonder jou verdragen
je bent al mijn laatste dagen
ik ben van jou
Vergeten
ik probeer het wel eens
tegen beter weten in
niet aan je denken
net doen of je niet bestaat
en dan heerlijk falen
het niet kunnen laten
je fijnt al het mij zijn
tegen beter weten in
Houden
het van je houden mis ik nooit
de kleine haartjes boven huid
voor alle tinteling daaronder
de warmte die zal branden
wanneer het jij het mij omsluit
van het zwijgen met de stilte
samen hijgen na ons luid
even breken bij het weten
hoe tijd verdwijnt, voor ver verruilt
het van je houden mis ik nooit
Bestaan
besta je wel genoeg vroeg ik mij af
ik liep door leeg land onder vol grijs
jou in mijn gedachten en vergat
ik vergat te kijken naar het wijdse
te verblijven zonder besef van tijden
besta ik wel genoeg vroeg ik mij af
beleef ik al mijn nu en hier
of ben ik alsmaar toen en daar
met jouw warm nog aan mijn hand
zo hard wensen dat je voor mij stond
bestaan we wel genoeg en wat is dat dan
waar bewaar je alle vol geleefde levens
wanneer is iemand toch echt vergeten
hoe weten we wie werkelijk zijn geweest
bestaan huist in de harten om ons heen
in datgene wat je iemand gaf
van zilte traan tot gulle lach of enkel luister
bestaan blijft alles wat je hebt gemaakt
schuilt bij een ieder die je hebt geraakt
door al het jou te durven zijn, zonder huiver
je bestaat uit hoe jij het leven hebt geleefd
en blijft altijd bij wie dit zag en om je geeft
Voorbij
wanneer je voorbij loopt
aan waar je hoort, wilt blijven
niet meer ziet wie luistert
eigen hand pakt bij de huiver
je verdrijft van fijnste kust
het even stilt, verstijft dus
zonder te weten wat en
je het alleen beschrijft
Vluchtig
hoe breek je water
wolken, de zon
of zilte wind
je laat het vrij
en ongemoeid
gewoon begaan