in het dichtbij woelde de afstand
met scherpe klauwen vol ongeloof
altijd voelend achter al te laat
sleepte leegte terug in diep verscholen
naakte waar scheen fel in onze ogen
keek binnen – naar te vaak gebroken
waar enkel glas schitterde in afwezigheid
stil de kilte blies als nooit tevoren
