ik draai mij om na ontwaken, sta op…
loop door uren vol van gisteravond
in een vandaag waar alles anders lijkt
zoveel teveel ineens te weinig blijkt
bouw ik koude muren om brozig mij
daar komt niemand ooit meer aan voorbij
ik trek je splinters uit mijn warme hand
tot al, wat het al was, zal zijn verzand
Tag: samen
Spuug
wie mij niet wil weten gooit mij weg
frommel wat was tot een dikke prop
spuug er dan een paar maal op
laat de boog hoog zijn, kijk me na
vergeet me dan, laat mij er zijn
voor wie moeite doet, wil strijden
pas stopt bij het echt begrijpen
de ruimte laat, er thuis te zijn
Blauw
kilte danste over huid
rilde boven alle stilte uit
ze was haar eigen wereld
tussen twijfel, zonder luid
ze blauwde binnen huiver
bang ooit te dansen buiten
bleef immer zonder duiden
vond woordeloos haar thuis
Houvast
jezelf binnenstebuiten keren
durven tonen dan, in vol ornaat
omvallen, breken, kapot gaan
dan, in het felste licht verschijnen
bleek, broos, zonder schamen
kruipen op open ellenbogen, vooruit, alleen
handen reeds versneden aan je randen
even rusten onder oude eikenbomen
luisteren naar de pijn van toen
dan, in het eindig staan
stervend voor het oog van morgen
verbonden, op de plaats vergaan
dan, verslagen pas door houden van
Enrico
bedankt broer dat jij mijne bent
er graag wilt zijn zodra je kunt
mij begrijpt, waar ik nog schuil
eenvoudig huilt en dit durft delen
een veilig thuis geeft aan mijn buiten
en je arm om waar hij mij ontbrak
Verzwijgen
ik zal mooi naar je zwijgen
alleen kijken hoe je lacht
dansend door de kortste nacht
dan andermans hand vastpakt
glad vergeten hoe het was
ik zal je goed begrijpen
pluk jij jouw mooiste dagen
is wat ik je zou willen vragen
draag enkel warme zonnestralen
en zwijg mij nog eens terug
Voorbij
het is goed zo het nu is
beter helen van de schrammen
dan ze likken bij het schrijnen
ze zullen snel verdwijnen
het beurs, de deuken kosten kruim
geef ze de tijd, de ruimte, je strelen
woorden raken zachter dan je zwijgen
dat wat wordt uitgesproken niet geloven
slaat gaten en kloven zonder mededogen
wees gerust mijn liefste lief
het zonder ons zal slijten
zoveel eerder dan je denkt
ooit zacht vervliegen in begrijpen
je eenvoudig beter af bent
Ongehoord
Luister mij
als het zwijgen van mijn lippen loopt
Luister mij
Ik zag mijn einde ineens onverhoopt
Luister mij
al lijken tranen al lang opgedroogd
Luister mij
het is het bang nog wat door mij kroop
Luister mij
ik lijk wel dapper maar het donkert soms
Luister mij
het is begrijpen wat zacht zalven zal
Luister mij
ik zoek mezelf weer zonder twijfels
Luister mij
ik fluister jou, dankjewel voor niet ontwijken
Warm
laat het tevens glanzen, je blozen
na het klam glijden, dierlijk vozen
zweten voorbij het naakt beleven
gulzig grijpen van totaal volmaakt
laat mij ook voelen dat het raakt
al het missen naar mij smaakt
belijd het ons tot aan vergeven
en minder meer dan huid en naakt
Uitgeteld
ik stap eruit
dat oeverloos gezever
zwaarmoedig dragen van de dagen
de zon zien in zijn ondergaan alleen
weten dat dit alles eindig blijkt
de kracht voelen verdwijnen
willen zonder dat te kunnen
niets doen omdat het altijd tegenvalt
ouder worden, vrienden zien breken
met angst in de ogen, opgelapt voor even
niet vol willen kiezen voor de ware liefde
omdat er niets past op mij alleen
ik nooit zal rusten tot ik voelen zal
het echt, het diepe, waar tranen komen
echte dan