ik draai mij om na ontwaken, sta op…
loop door uren vol van gisteravond
in een vandaag waar alles anders lijkt
zoveel teveel ineens te weinig blijkt
bouw ik koude muren om brozig mij
daar komt niemand ooit meer aan voorbij
ik trek je splinters uit mijn warme hand
tot al, wat het al was, zal zijn verzand
