Gedichten die jou raken waar het hoort
de nacht lijkt te kleven
nu hij uitgefloten deze dag verkent
het licht valt hem zwaar
liever lag hij nog, keek naar haar
streek wilde lokken achter waar
twee ogen traag ontwaakten
in een glimlach van nabij
tijd zal dit beeld verstild bewaren
in leegte dapper voor hem dragen
ongenadig slaakt het slapen
zuchtend met haar rake gapen
staar ik door pasgeboren tranen
naar jouw foto’s in mijn hand
ik kan je bijna zachtjes raken
maak hier het ons in alle smaken
hou je vast tot koud ontwaken
warm mij troostend aan je gaan
je pakt mijn hand, zwijgt lang voor je uit
rijgt in je hoofd wat onuitgesproken blijft
verzwegen verbleven leek dit voor altijd
ons afscheid al gloorde voor de strijd
de wind kwam tegen mij aangelopen
koude vlagen vlogen om mijn oude bast
waar jij tegenaan zou zijn gekropen
toen al het ons nog in vandaag zat
ik zal het gedroomd hebben vannacht
wolken slepend tussen bergtoppen
onder of boven als omhoog
of naar beneden
waar ik zocht
naar inzicht vanuit ver
ze lieten zich slecht duiden
verhulden dalen waar ik verloren bleek
met al mijn mooie zelf
zat ik daar verkleumd te zijn
ongebonden, alleen alleen
waar was toch wat waar was
godvergeten ver weg glimpen
vergeelde snippers
verdonkeremaand geluk
hoe de kou soms door je hart slaat
ogen enkel glanzen na wat tranen
groot gemis onder de huid knaagt
in niet te stillen honger naar weleer
bleef dit hier maar eens hangen
je glimlach en je schateren
de warmte van je hand
of dat je bijna thuis komt
vol verhalen over waar je bleef
je mij meeneemt in je twijfels
knikt dat je het begrijpt
in je nek even samen schuilen
voor tranen die verborgen blijven
ons kind zijn durven delen
met alles wat het dan ook was
over die open vlakte lopen
waar het toen zo echt nog wij leek
Je bent nog altijd hier, als golven
op zoek naar het strand
bruisend over elkaar heen rollen
pak jij ons ineens bij de hand
We voelen je wel kijken
wanneer de zon de wangen warmt
de kou ons hart hard om de oren slaat
is het net of je nog naast ons staat
We zien je in de nacht
als we samen met jou dromen
En in alles om ons heen
wanneer de ochtend is gekomen
Het doet nog vreselijk veel pijn
het blijkt amper dragen
maar blijf vooral dicht bij ons zijn
dat is alles wat we vragen
Een dag verzonnen voor de liefde
Zal voor veel een dag van balen blijken
Denken aan wie je heeft verlaten
Je deze dag moet missen
Omdat je pijn hebt gebracht
Bij wie je lief had moeten hebben
Ruzies die nergens over gingen
Kussen die je had kunnen geven
Je had de liefde moeten grijpen
Nachten vrijen onder de sterren
Als dwazen dansen door de kamer
Waarin je nu alleen met jezelf zit
Falentijn zal zo enorm balen zijn