heb je genoeg gelegen op je gat
een goed boek gelezen tot je dat
ultiem relaxte gevoel gekregen had
zo heerlijk onbedoeld te slapen lag?
Tag: wandelen
Ontwaken
de dag kijkt me aan met vers wit
weegt mijn tred in haar genade
sleept mij voort na lange nacht
waarbij haar stilte mij ontwapent
de zomer regent in alle kleuren
sombergrijs tot aan het helderblauw
ik snuif haar op met al haar geuren
en denk terug aan deze tijd met jou
Avonden
een avond kan zo lekker naar je luisteren
en neemt te drukke dagen met zich mee
even niets anders dan op de tellen passen
en enkel in de verte van het duister staren
de stappen slepen door deze jonge nacht
afstand ligt slapend tussen lantaarnpalen
waarmee wij ooit huiswaarts navigeren
onder sterren hoog boven neveldekens
Trek
wazig stilt de dag mijn hart
geeft het over aan de vogels
die hoog boven in dit noorden
op weg naar elders samenkomen
Goedemorgen
ogen slapen nog
nu ik de dag in stap
zuigen de stilte op
als droge sponsen
mijn hoofd verstomd
nog niet uitgedroomd
klampt zich vast
aan het nieuwe nu
Bries
zij blies gestapelde vragen
dwars over koppen vol schuim
om elders breinen te verstoppen
liet deze koude dag
voor wat in eenvoud was
voorbijgaan in verwonderen
Wad
zij liegt glashard in haar spiegelen
legt alle afstand naast zich neer
bedriegt ogen, steelt gegeven tijd
brengt mij het wad en het waarom
Vertrouwen
niettemin geloof ik vooralsnog
weliswaar met ook een maar
hier en daar een paar
nochtans in volle overgave
in de kracht van de nacht
tot aan de dag met een lach
Wonderlijk
verwonderd verbleven
in niets anders dan
wat prachtig is
mag ik alles
tot mij nemen
opslaan, bewaren
voor een somber straks
Stil
zoals je wel eens even zit
denken dwarrelt rustig weg
met een laatste restje licht
je alleen nog maar bestaat