Tag: samen

in het gisteren van vandaag
zit een merel op een hek
het is open

toont het morgen onder dauwgrijs
boven pluis van paardenbloemen
nodigt uit en voedt geweifel

elke pas zal dit beeld vertrappen
het mij verraden waar ik was
glinster doven in nat gras

ze vliegt op in mijn verstoren
laat luid haar ongenoegen horen
ik sluit het hek – keer om

koester voor altijd het zachte
dwars door het puin – van al wat er brak
wij veegden het weg naar dat pure
zagen het nog ongezien

naast het ooit van het nooit
het begin van een weergaloos einde
koester voor altijd het zachte
en draag het tot het snerpend kraakt

het zal schrijnen
schuren tot aan bloeden
was echter dan we durfden wensen
droogt met de laatste tranen

ik schrok wakker
op gedroogd verdriet
onder een koude deken van alleen
thuisgekomen bij mijn altijd al
het gevoel van zijn volledig kwijt
te leven tussen lege dagen
zonder spijt

weet je nog lief
hoe fijn we zaten aan het later
zo scherp zagen wat wij waren
voor ons telden nog geen jaren
al het nu was al zoveel teveel

je brak open wat lang dicht zat
gaf lucht aan een eindelijk zijn
zette licht op nieuwe dagen
veegde al mijn schaduw op

weet je lief
wat gezegd is, ooit geschreven
neem het rustig nog eens door
het is in houden van gegeven
al koop je daar geluk niet voor