Ouder worden is schrijven
Elk jaar een hoofdstuk
In de autobiografie
Die “jouw enige leven” heet
Geen tijd voor spijt
Herschrijven geen optie
Alle vrijheid echter
In wat nog gaat volgen
Kies voor eerlijk en echt
Ga vol voor passie
En doe vooral mee
In het boek van de ander
Deel vol humor je avonturen
Wees trots op jouw verhaal
En ga zolang je kunt
Voor wat je wilt ervaren
Categorie: Poëzie
Later
In de schemering van het leven
Schijnt de zon op zijn mooist
Geniet van wat ons is gegeven
Ondanks pijntjes en gebreken
Eenzaam
Nu mijn lijf vertraagt
Vliegt het leven
Rijpt mijn ziel
In eenzaamheid
Lijkt de jeugd
De tijd verloren
Stil te staan
Bij wie ik ben
Mijn genen
Gespiegeld in hen
Die mij blijkbaar
Zijn vergeten
Geschreven met de ouderzorg in gedachten waar mensen nog veel te vaak hun laatste Jaren eenzaam doorbrengen
Luchthaven
Mengelmoes van aankomst en vertrek
Alle rassen, rangen en standen
Wachtend of gehaast
Naar werk, vakantie of gezin
Een ieder onderweg
Van de ene tijdzone
Naar een volgende
Of vorige, een vermoeide blik
Een tas om de schouder
Of ratelend koffermaatje
Zweet op voorhoofd
Of vernikkeld in korte broek
Een start van iets nieuws
Of terugkomst naar het oude
Tussenstop naar meer
Kris kras door elkaar
Ergens met elkaar verbonden
Via blikken of botsingen
Lijken werelden te kruizen
Samen te smelten
Ligt in verscheidenheid
Eenheid verscholen
In chaos orde
Zonder ritme of tijdsbesef
Caroline
Toen je ons zag, die eerste keer
Keek je allen aan vol zorg en liefde
Direct naar het midden
Het kind, de kern
Je sprak zonder woorden
Ik zie je, je bent er
En ik breng je thuis
Je pakte een hand en sprak
Je bent verdwaald
Waar wil je gaan
Je bent veel te ver
Blijf even staan
We gaan op reis
Het zal mooi zijn
Vol gevaar en angst
Maar ook vol schoonheid
We gaan naar binnen
Daar is het inzicht en uitzicht
Verpletterend en Adembenemend
In ons allemaal
Je wijst alleen de weg
Laat ons zelf zwoegen
Door de modder ploegen
En vinden wat nog ligt begraven
We kijken elkaar aan
Wie zijn we nu, en waar?
En waarom zijn we hier
Ooit vandaan gegaan?
Je gaf het vertrouwen
Een duwtje, een schouder
Een schop onder de kont
Een aai over de bol
En hier staan we samen
Met een gevoel van thuis
Aan de start, de basis
Van een vernieuwd zijn
Licht
Daar staat ze
En hoe
In het volle licht
Van zelfvertrouwen
Schoonheid
In rust
Vanuit kracht
In eerlijkheid
Is zij het oog
Het midden
In de tornado
Van haar oude ik
Die razende storm
Getemd tot stilte
Geklaarde lucht
Een frisse bries
Een laatste traan
Verdampt
In de stralen
Van haar lach
Nachtvlucht
Slapen op hoogte
Dwars door de tijd
Op weg naar ver
Onder luid geraas
In een harde stoel
Sluiten mijn ogen
Knakt mijn nek
In schokjes opzij
Op tien kilometer
Dicht onder sterren
Zweef ik in dromen
Gedragen op vleugels
Onder mij spint
De aarde traag
Zonder besef
Van mijn gesnurk
Zij
Je bent lief
Je bent mooi
Je bent krachtig
Je bent puur
Je bent prachtig
Je bent breekbaar
Je bent zorgzaam
Je bent kritisch
Je bent meer
Dan je zelf denkt
Zoveel meer
Dan ik verdien
Verlegen
Alleen tussen velen
Staart ze smekend
Lijkt ze verdwenen
Haar ik verloren
Wil ze wellicht
Zo graag gezien
Dat de rest besluit
Tot bruut negeren
Zit nu wat wordt gezocht
Gedwongen verdrongen
Voorgoed gevangen
Achter glazen blik
Zand
Over het strand
Stap ik urenlang
Hand in hand
Met mijn denken
De wind blaast
Hard en helder
De zorgen weg
Verfrist het brein
De golven brengen
Nieuwe plannen
En antwoord
Op zoveel vragen