daar loopt vroeger met mij door frisgroen
toen krassen nog niet bestonden
leven zorgeloos, onbestreden
angst gegrond in onervaren
de eenvoud van tevreden
de jonge kinderjaren
dagen zonder slot
plotsklaps kapot
Breuk
Tag: scheiding
Eigen weg
Leef jij gewoon jouw leven maar
dan trek ik hier ook mijn eigen spoor
waar we ooit eens deelden met elkaar
gaan we nu alsnog alleenzaam door
Doos
Begraven in karton verscheen opeens de pijn
van de zesde klas zoals hij toen nog heette
verpakt oud zeer verhulden stil gehuilde tranen
ik die met slechts zes weken nog te gaan
vervroegd afzwaaide naar een nieuw huis
thuis niet langer meer bestond
Onder een vrolijk deksel vol unieke paren
herleefden oude wonden in brieven
naast vergeelde foto’s van weleer
bij elkaar als de plaatjes uit de doos
was niet langer vanzelfsprekend
maar het gemis wat waarheid was
Muur
Vanavond stond ik even stil
Voor dat ene huis
in Heerenveen
Waar ik met broertje en moeder
Ineens moest gaan wonen
Zonder vader en grote broer
Een knoop zat in mijn buik
Toen ik dacht aan hoe ik mij voelde
Alsof de bodem onder mijn leven verdween
Terwijl ik nog 6 lange weken
Naar een nieuwe school moest
Om groep 8 af te maken
Als naar een wrange film
Keek ik vanavond terug
Naar een kras op mijn ziel
Zonder iemand te verwijten
Maar in realisatie van het feit
Dat hier de muur ontstond
De muur die mij op de been hield
Sterker maakte dan ik was
Maar ook hard en cynisch
Koud, kil en gevoelloos
Om mij in de onzekere tijden
Vol verborgen verdriet
De tijd te geven
Mij in te stellen
Op dit nieuwe pad
Naar te snelle volwassenheid
Jeugdzeer
Soms zit ik voor me uit te turen
En slentert het denken
In langzaam verdwalen
Terug naar vroeger
Van oorlogje spelen
Via meidenpakkertje
Naar buiten vogels kijken
Tot aan die ochtend
Het allerlaatste ontbijt
Samen als gezin
De eerste onzekere stappen
Als kind van de rekening
Pendelen tussen pa en ma
Sussen van verslagen broers
Ondertussen balanceren
Op een spekglad randje
Verstopt in grappen
Druipend van cynisme
Tikte het verdriet gestaag
Als een snikkende bom
Die wel barsten moest
Nu en dan, maar altijd
In een driftbui, stilletjes huilen
In vernielen en verwoesten
Pakten wolken van verdriet
Zich gebroederlijk samen
In een zonnig rookgordijn
Van overduidelijke schijn
Behalve voor wie dieper keek
Verder durfde vragen
En zich niet liet foppen
Of eigen ik in mij herkende
Het pijnlijke verlangen
Naar pijnloos vroeger
Toen een hecht gezin
Nog eeuwig leek
Geschonken aan KIES voor het kind (expertisecentrum Kind en Scheiding):
https://kiesvoorhetkind.nl/nu-volwassen-ook-altijd-kind-met-gescheiden-ouders