Maand: juni 2019

Druppel

Helder water
Sprankelt
Dartelt
Kabbelt

Schittert
Op grote hoogte
Onderweg
Doelbewust

Steen voor steen
Dansend
Springend
Zingend

Uitgedaagd
Tot versnelling
Vertraging
Beweging

Zwelt ze aan
Van beek tot stroom
Buldert omlaag
In schuimende schaterlach

Geniet dan in stilte
Verwachtingsvol
Van het uitzicht
In een immense oceaan

Meegevoerd
Op grote warme stromen
Door hoge luide golfen
Op een prachtig avontuur

Zoon

Vanmorgen gehaast
Jij naar school
Ik weg voor een week
Nog even een knuffel

Je greep me vast
Net iets heftiger
Je hand drukt
Diep in mijn rug

Je wang op mijn borst
Ik ruik je haren
Wat ben je stoer
Maar ook zo zacht

Ik zal je missen
Al is een weekje
Goed te doen
En al vaak gedaan

Kijk ik al uit
Naar thuiskomst straks
Als je ogen twinkelen
En een knuffel volgt

Kapper

Onder het genot
Van continu geklets
Gebrom en knipperij
Zie ik mezelf

Grijze dotten vallen
Links en rechts
Over schouder
Via been omlaag

Gekriebel en gekam
Spinnend van genot
Tot ze vraagt
En hoe lijkt het zo?

Het lijkt op mij
Oude kop en rimpels
Een grijns om de mond
Klaar alweer verdorie

Teleurgesteld
Reken ik af
Blijft grijs liggen
Afgedankt

Sivert

Ode aan de band Madrugada die met een uniek rauw geluid blijft boeien

Die stem zaagt
Dwars door mijn kop
Echoot in het hart
En laat me bloeden

Van links en rechts
Slaan de teksten
Op mijn kaken en
Keihard in de maag

Heerlijk zweef ik hier
Technisch knock-out
Van hemelhoog naar
Buitelen in vrije val

Tot betraande ogen
Gepijnigd en geroerd
Weer doen beseffen
Hoezeer muziek raakt

Rauwe Noorse klanken
Op trage rock gedragen
Nemen mij in vertrouwen
En geven gevoel terug

Kommadan

Een nadeel van dichten is ongeschreven toch de drang of dwang hetgeen te bedoelen steeds te willen beschrijven door middel van het volcontinu inkorten van mijn zinnen om ze daaropvolgend in kleine kwartetten op elkaar gestapeld fraai gepresenteerd te krijgen waarbij ik op de een of andere manier gedwongen blijf de rijm te omzeilen en vervolgens een zeldzaam geschuifel en gepriegel lijkt te gaan lijken op een poëtische prestatie van formaat terwijl ik daar nu juist in mijn minimalistisch schrijven van vandaan had willen blijven

Leeftijd

Twintiger ben ik
Zesentwintig
In mijn hoofd
Dan wel helaas

De rest iets ouder
Tweemaal zelfs bijna
Nog krachtig en vitaal
Met wat mankementen

Neem ik het leven
Met al wat het heeft
En geef ik terug
Wat het van mij vraagt

Zonder veroordelen
Of spijtoptanterij
Zoals alleen een twintiger
Alles nog kan omarmen

Vader

Kleine Jan van Joost
Werd uit liefde geboren
Om alweer te moeten sterven
Aan een tumor in zijn hoofd

Kleine Jan besloot anders
En vocht vele lange jaren
Daarbij een oog verloren
Zag hij toch het leven scherp

Geen seconde werd verspild
In alle ijver God te tonen
Dat hij niet almachtig bleek
Kleine Jan werd alsmaar groter

Bloeide op tot echte Krijger
Op missie onrecht te bevechten
En van zijn vele jaren hier
Een succes te gaan maken

Want leven doe je pas echt
Als je ooit bent opgegeven
Een mens wordt niet herinnerd
Aan wat hij heeft laten lopen

Al heeft Jan zichzelf
Hierbij meer dan eens
Veel te veel gegeven
Eigen ik voorbij gesjeesd

Ik ben de zoon van Jan
En had niet bestaan
Wanneer mijn lieve vader
Er toen niet vol voor was gegaan

Zon

Daar ben je dan eindelijk
Na lange maanden kilte
Verwen jij mijn wangen
In stralen vol energie

Snel zal je velden kleuren
In vele felle tinten groen
Als een van Gogh
Smijt je met je verf

Vogels vormen koren
Of lopen in verliefde tred
Nesten snel gerepareerd
Of volledig nieuw geweven

Tot bladeren en bloesem
Ze uit het zicht onttrekken
En eitjes onder warm dons
Hongerige kroost scheppen

Nieuw leven groeit
Dankzij onvermoeide ijver
Speurend naar eetbaars
Kevers, torren en vliegen

Mensen worden wakker
Zoeken en vinden elkaar
In gesprekken vol plannen
Voor komende maanden

Een wereld lijkt te lachen
Binnenstebuiten te keren
Tuinen opgeknapt en voorbereid
Op lange lichte dagen

error: De inhoud is beschermd !!