Levenslange vlinders
In een zeker lot verloren
Verborgen achter tralies
In verstand begraven
Knagen zacht van binnen
Laten pijnlijk voelen
Een fijn intens verleden
Dat ik niet wil vergeten
Maand: juni 2019
Peukie
De nicotine trekt
Sleurt mij sluw
In cirkels omlaag
Zijn vieze armen in
In smoesjes verscholen
Praat hij mij naar binnen
In zijn machtige grip
Verslaat mij steeds
Maar ik ben sterk
Sterker dan ik denk
Mijn kracht nodig
Om ooit bevrijd te zijn
Receptloos
“Men moet eten om te leven, niet leven om te eten”
Socrates
Het was een wijs man deze Socrates, maar ik zit toch ietwat met deze spreuk in mijn maag. Ik ben het namelijk niet helemaal met hem eens. Sterker nog. Ik ben een beetje beledigd.
Natuurlijk moeten we eten om te leven. De motor moet blijven draaien en daarom zal er voldoende energie ons lijf in dienen te komen. Niet te veel, eerder iets te weinig en gevarieerd. De schijf van 5 etcetera. Saai!
Eten is alleen zoveel meer dan dat. Eten is leven en vooral ook beleven. Geen ervaring evenaart kennismaken met een nieuwe smaak. Zelfs een perfect lauwwarm zachtgekookt eitje is in zijn eenvoud qua eetbeleving altijd een winnaar.
Wanneer je de pech hebt hier erg enthousiast over te zijn dan leef je dus om te eten. Ik beken……….
Mijn leven draait om eten!
Als kind al schijn ik aan tafel in huilen uit te zijn gebarsten bij het weghalen van de pannen. Ik was nog lang niet klaar met proeven. De zaadjes van eeuwige trek in lekkers moeten hier zijn geplant.
Bij het zoeken naar een vakantie google ik stiekum onder tafel naar de gerechten van de regio. Corsica bijvoorbeeld had mijn culinaire goedkeuring en Thailand (binnenkort gaan we voor het eerst) doet mij het water al in de mond lopen. De diverse curry’s proeven we testenderwijs al maanden. Ik hoop zo dat die straattentjes net zo zullen ruiken als in mijn droom laatst.
Alles op Netflix rondom koken heeft mijn aandacht. Chef’s Table bijvoorbeeld heb ik al een aantal keer gezien. Prachtige serie! De passie waarmee sommige koks blijven koken heeft iets magisch. Aan de ene kant zijn ze vaak iets te gedreven. Bijna maniakaal. Maar aan de andere kant herken ik de enorme passie voor eten, geuren en smaken.
Socrates had denk ik geen Netflix.
Zelf koken doe ik graag, maar niet zozeer voor mijzelf. Ik kook graag en veel voor anderen en bij voorkeur uit de losse pols zonder al teveel recept. De doelstelling is smullende monden die al kletsend met volle mond genieten. Dan geniet ik ook. Dan zie ik het bewijs dat eten meer is dan alleen om van te leven.
Vandaag bijvoorbeeld heb ik heel veel verschillende soorten groente en champignons gekocht. Daarbij alleen gamba's en runderreepjes. Verse cayenepeper en een bult knoflook.
Een wok, wat schaaltjes, oosterse flesjes met vissaus, hoisinsaus, oestersaus en meer van dat lekkers en 15 minute tijd.
Ieder onderdeel apart gewokt en in een apart schaaltje geparkeerd. Vlak voor opdienen bij elkaar gevoegd hopende op harmonie. Altijd spannend tot mijn testpanel van drie personen instemmend knikt, gromt, bromt en tevreden zit te smullen
Geslaagd!
Iepenloft fitness
In frisse lucht hap ik naar adem
Mijn hele lijf doet pijn
Toch druk ik die halter hoger
En voel mij vrij van alles
Onder donkere sterrenhemel
Of felle zonnestralen
Strijd ik tegen mezelf
Maar voel me gesteund
Wie wil er nog naar binnen
Als je buiten hebt getraind
Sport zoals het ooit bedoeld is
In harmonie met de elementen
Voetmassage
Opgewarmd
In water zoveel heter
Dan je denkt
Te willen verdragen
Voetmassage
Via hoofd
Nek, armen
En benen
In rijtjes
Van vijf
Drukken
Duimen
Diep naar binnen
Gericht en hard
Dwars door spieren
Via knopen van pijn
Hoezeer
Kan kracht
Gecentreerd
Helen
Uiteindelijk
Teen voor teen
Punt voor punt
Voeten gekneed
Botjes kraken
In een aanval
Van twee kleine
Cynische handen
Afgekoeld
In loeiheet water
Afgedroogd
Ingesmeerd
De finale
Op bovenrug
Ellebogen
Penetreren
Tot het ineens
Ten einde komt
En je ontspant
Verlangt naar meer
Zielsverbonden
Ineens leidt delen
Zozeer tot voelen
Dat afstand
Verdwijnt
Verdampen
Tranen
En boosheid
In vergeving
Verschijnt
Liefde
Verbinding
En intimiteit
Ontstaat
Vriendschap
Een glimlach
En beleving
Versmelten
Zielen
In horen
En begrijpen
Jeugdzeer
Soms zit ik voor me uit te turen
En slentert het denken
In langzaam verdwalen
Terug naar vroeger
Van oorlogje spelen
Via meidenpakkertje
Naar buiten vogels kijken
Tot aan die ochtend
Het allerlaatste ontbijt
Samen als gezin
De eerste onzekere stappen
Als kind van de rekening
Pendelen tussen pa en ma
Sussen van verslagen broers
Ondertussen balanceren
Op een spekglad randje
Verstopt in grappen
Druipend van cynisme
Tikte het verdriet gestaag
Als een snikkende bom
Die wel barsten moest
Nu en dan, maar altijd
In een driftbui, stilletjes huilen
In vernielen en verwoesten
Pakten wolken van verdriet
Zich gebroederlijk samen
In een zonnig rookgordijn
Van overduidelijke schijn
Behalve voor wie dieper keek
Verder durfde vragen
En zich niet liet foppen
Of eigen ik in mij herkende
Het pijnlijke verlangen
Naar pijnloos vroeger
Toen een hecht gezin
Nog eeuwig leek
Geschonken aan KIES voor het kind (expertisecentrum Kind en Scheiding):
https://kiesvoorhetkind.nl/nu-volwassen-ook-altijd-kind-met-gescheiden-ouders
Duisternis
Gehuld in een mist
Van alcohol en thc
Staat een bed
Onopgemaakt
Hier lig ik verslagen
Door drank en stuff
Overmand door slaap
In dronken niemandsland
Daar is de jager
Hij vergrijpt zich – grijnzend
Aan mijn laveloze ik
Voor vertrouwd publiek
De jager druipt verzadigd af
Door diep duister beschermd
Mijn zatte brein ontwaakt
In een storm van vragen
Het publiek lacht
Ontwijkt mijn blik
Van waar ik wankel
In open spijkerbroek
Vernederd
Verraden
Vertwijfeld
Verlaten
Ik zoek wat thuis is
Eenzaam onder sterren
In deze laatste uren
Van een foute nacht
Roofdier
In het donker loert ze
Tot hij langs loopt
Ongewis van haar blik
Vanuit de schaduw
Ze gromt zacht, terwijl kwijl glimt
Onhoorbaar maar voelbaar
Hij speurt angstig in het zwart
En voelt het in zijn diepste
Het laatste uur geslagen
Daar sprint ze in het licht
Zet haar tanden knarsend
Alsmaar dieper in zijn rug
De prooi geslagen
Siddert in zwak protest
Om zich dan over te geven
Aan haar gulzigheid
Haar diepste drang
Tot overleven
Geeft haar kracht
En het recht te bestaan
Jij
Jij verdraagt
Mijn zijn
En zoeken
In mijn denken
En ik vergeet
Dat ook jij
Dwalende bent
Aangeschoten
Wie ben ik
Om jou hierin
Nu alleen
Te laten zijn