Stad

de stad was somber boven glad
dood blad kleurde grauwgrijs bruin
zij moest toch wat

sluiers nat streken over gele gevels
verleden droop minzaam tussen tegels
ze keek niet op naar mijn voorbij

bleek al opgegeven door de tijd
vergeten, vergaan in haar verloren
behoorde niet langer tot morgen

Stout

het laat zich lastig beschrijven
onbestemd verblijven in den vreemde
ik lach mijn lief in onbegrepen kijken
vraag mij af wat zij nu denkt
nu ze stoer de zwarte drab inschenkt
ik met blond niet op haar haren doelde
de straffe smaak past bij het raar hier
waar ik wens dat ze naast mij zat
aankeek – voorbij verlegen

error: De inhoud is beschermd !!