Opgesloten mens
Kijk even bij je binnen
Verander vandaag
Maand: april 2020
Afstand
Als in twee gescheiden kamers
zijn wij tezamen toch alleen
Verbonden in herkenning en
evenzovele vragen
Onbestemd kijkt ons lot mee en schudt zijn hoofd
Afstand sterft een zachte dood
in het verlangen naar
een onbegaanbaar pad
waar onze liefde ligt begraven
Verstopt
Achter gordijnen verscholen
staat schemerlicht in stilte
in zwarte spiegeling
Bevroren lijkt het water
Bewoners verdoofd
Een enkele stapt dapper
groet met waakzame blik
Mijn bleke snoet
en vermoeid gelaat gescand
op de symptomen van
Angst (haiku)
Gevangen in angst
Kruipen we samen samen
Voelen ons alleen
Gevangen
Geboeid wilde ze leven
tot zij geketend bleek
Tranen volgden de vraag
hoe ze zich had laten verstrikken
in verstikkend verbonden zijn
Haar ik vrijwel verslonden,
verzwolgen in lijdzaam zwijgen
Ontkennen van eigenwaarde tot ze zich
door de laatste druppel liet bevrijden
Ontwarring en ontwaking
erkende de ontkenning van de drang naar vrij
Een ontwapende lach liet tanden stralen
in luide schaterlach
Grommend naar haar oude demonen
blijft ze herboren in eigenheid
Ipodsaso
iPod aso
Lul vol lucht!
Verstoort
Stil genieten
Door meegenieten
Van egocentrisme
Deze prachtavond
Jimi Hendrix (haiku)
Een traan uit mijn oog
Volgt deze betovering
Tot de laatste noot
Corona (limerick)
Er leefden teveel mensen op aarde
Alsof alles maar kon zonder gevaren
Tot een virus toesloeg
Die ze hun huizen in joeg
En men toen pas leek te bedaren
Held
“Kunt u wel met één hand los fietsen meneer”,
sprak een jongen van hooguit een jaar of zes
mij voorbijfietsend in het donker
Ik bedacht mij geen seconde
en loog glashard tegen de knul met lef
“Dat kan bijna niemand!”
Met losse hand fietste hij stralend verder
en sprak bijna zingend:
“Ik wel!”
Dommeldicht
In de bank gekluisterd
schrik ik op
Lig hier tussen duister
als een pop
Daar klinkt plots gefluister
op mijn kop
Had nu maar geluisterd
was gestopt
Dat had heel veel juister
en geklopt
Waarom wijs besluiten
als je slaapt