vlammen likken naar later
vreten aan wat is geweest
maken zwart wat was, groeide
schroeit, knapt, zucht, vergeeft
spuwt vonken hoog tot over
Maand: april 2024
Uit de hoogte
het brengt de stilte, de berg
vraagt een thuis terug
tussen golvend groen
het rauwe grijs
draag je jezelf alleen
nietig blijven
je nu en hier begrijpen
naast bestaan
Nacht
de avond brengt vlak voor zijn zwijgen
dekens vol van sterrenregens
ze kijken mij zacht aan, gezegend
dragen jaren licht voorbij altijd
Groots
ik voel mij net iets kleiner dan ik ben
een tikje schuchter, mijn blik ontwijkt je
bang dat je het ziet, al mijn twijfel ruikt
soms dans ik juist uitvergroot op straat
kan ik de bergen aan, niet stuk te slaan
tot ik besef dat iemand naar mij staart