Tag: verlangen

wat doet mij toch zo wankelen
op hoge adem kruip ik door de dag
en lange tanden kauwen dromend
ik lijk wat kwijt, kijk plompverloren
zo doortastend als ik immer was

laat mij lijden in dit lot
stenig mijn vege lijf kapot
maak al het zacht plat
vlak de dag af – tot het donkert
het zal immer vergeven
je handen willen warmen
al stolt wat je verwondert

weet je lief
laat maar los
het hangen aan
en hopen op

het wensen van
wat niet kan zijn
zonder verwijten
met ons zacht

ik ben er nog
in het altijd
en alles straks
zal blijken

je krabt aan de korst
waar net het bloeden stopt
hij plakt een beetje
vlekken aan de vingertop
het schrijnt zo fijn
de schijn verdwijnt
houdt even op

ik pel knoop voor knoop tot aan niets
je naakt omhult al jouw hele mooie
ik voel je willen tussen leeg bewegen

zie tanden smachtend op lip gebeten
en handen zacht over jezelf bewegen
ik laat je gaan terwijl jij laat mij lijden

je staart strak vast naar al mijn strak
geeft je bevelen door aan hem alvast
vanuit het alles wat je wenst en meer

hoe we kijken zonder spreken
enkel staren en ervaren
lippen spreken in begrijpen
tongen likken door bezwaren

handen knijpen in verleiden
nagels snijden vol venijn
speeksel druipend langs de tijd

strelen tergend in het donker
kermend in zichzelf verzonken

kijk mij aan wanneer je komt
laat zien wat je voelt stromen
mij vandaag in je dromen wonen
waar jouw vrij vloeit, ik je vond