In tijd ineens teruggefloten
ben ik dat blonde jochie weer
gezien door de betraande ogen
van een verloren lotgenote
samen eenzaam, gekrenkt
van onze eigen kern beroofd
als drenkeling in stil verdriet
vragenvuren nooit gedoofd
verdwaald in onze schaamte
zonder dit elkaar te durven delen
verstilden levens op gelijke sporen
kauwden wij eenzaam in eigen pijn
nooit meer kind te durven zijn
Tag: pijn
Moederdag
gebroken harten
bloeden alle dagen
in moeders die ooit
eigen kind verloren
moeders die lijden
met hoofd vol vragen
ooit een eigen kind
aan te mogen raken
Exerij
Daar zat ik dan
Ik zal er niet om liegen
Mijn ex wederom
Keihard te bedriegen
Door net te toen of het mij niets deed
Dat zij daar zo tevreden zat
Het haar schijnbaar niet speet
Dat ze mij niet meer had
Alleen
De eenzaamheid
Welke mij pijnigt
Mijn innerlijk reinigt
Van mijn verlang
Duisternis
Gehuld in een mist
Van alcohol en thc
Staat een bed
Onopgemaakt
Hier lig ik verslagen
Door drank en stuff
Overmand door slaap
In dronken niemandsland
Daar is de jager
Hij vergrijpt zich – grijnzend
Aan mijn laveloze ik
Voor vertrouwd publiek
De jager druipt verzadigd af
Door diep duister beschermd
Mijn zatte brein ontwaakt
In een storm van vragen
Het publiek lacht
Ontwijkt mijn blik
Van waar ik wankel
In open spijkerbroek
Vernederd
Verraden
Vertwijfeld
Verlaten
Ik zoek wat thuis is
Eenzaam onder sterren
In deze laatste uren
Van een foute nacht