Lach

mijn alleen kijkt om mij heen
dacht even na hoe ik verdween
na de lach, hij voelde heel gemeen
vast ongemeend, maar
wat sneed hij mij diep opeens

ik verkleinde, verkleumde, versteende
van de grijze kruin tot aan mijn tenen
kraakte broos en kreunde hees
wist weer wie het was geweest
wie mij ooit bijna de das omdeed

Trotszeer

ik zou heel zielig kunnen doen
zoals je wel eens hoort van mannen
wanneer ze lijken te lijden onder leven
of een onvoorziene hobbel op het pad
ik had meelijwekkend kunnen kijken
kunnen staren in een koude wind
net doen of het werkelijk huilen was
om iets schattigs wat dartelt
of zo opeens alweer dood was
en dan melancholisch zingen
ik zou heel zielig kunnen doen
maar draag mijn enkelvoudig lot
en kan ooit wel zonder – toch?

Kapot

kracht bleek zo verloren
in teveel stukken, overal
lag ik in een donker mij
dwars door wat ik was

jij mij langzaam lijmde
liet zien wat jij wel zag
naast mij zat in stilte
we jankten tot de lach

dwars door scherven
breekt het harde zwart
komt levenslust terug
liefde warmt mijn hart

error: De inhoud is beschermd !!