Wakker in pas bevallen nacht
zit ik maar een beetje tussen niets
in gedachten overal te zijn
Door mijn hoofd lopen
zeven sloten tegelijk te lonken
in lichte strakke spijkerbroeken
gevuld met bruinverbrande benen
Krullenbossen hypnotiseren
deinend twee argeloze kijkers
die vanuit mijn kassen stuiteren
op koude tegelvloeren
verdwijnend in het duister
Vertragend ademhalen verklapt
vermoeid hoofd via rappe treden
gapend af te willen dalen naar
onmogelijkheden van de slaap
Tag: moe
Thuiswerken
Opgejaagd
door Skypecalls
deze dag voorbij
in een flits
Vermoeide ogen
dwalen al wandelend
naar rust en ruimte
in doen en denken
Hondenmaatje
sleept ons voort
in verkenning afgeleid
door onder of bovengronds
Overpeinzingen
zwemmen voorbij
zware ogen
op de bank
Slaap (haiku)
Zo wat ben ik moe
Ik kan wel tweemaal slapen
Helaas kan dat niet
Dommeldicht
In de bank gekluisterd
schrik ik op
Lig hier tussen duister
als een pop
Daar klinkt plots gefluister
op mijn kop
Had nu maar geluisterd
was gestopt
Dat had heel veel juister
en geklopt
Waarom wijs besluiten
als je slaapt
Koffie
Zonder jou
Ben ik slechts
Een slappe zombie
Wallen op benen
Gapende muil tanden
Trage lange naakslak
Suffe grijze postduif
Maar met jou
Wil ik je nog een keer
Met gevulde koek
Omdat ik het ben
Moe
Mijn lijf heeft het probleem
Het hoofd bij te benen
En geeft dat netjes aan
In seinen naar mijn brein
Die terugkaatst naar beneden
Niet al te zwaar te tillen
Aan kleine scheutepijnen
En vermoeide spieren
Maar de dag vooral te plukken
Zolang hij nog blijft komen
Het leven is niet ontstaan
Om slechts uitgerust te zijn