zo net na waken
ben ik alleen dat
pluk de dag vast
laat wat rest los
loop mijn zwijgen
droom naar later
Tag: opstaan
Ochtend
Wanneer de dag pasgeboren is
begint mijn hoofd te breken
zweef ik in eerste dwaze uren
waar vele vragen blijven steken
tot de zon haar warmte straalt
en koffie mijn gedachten blust
worden het leven vrij vertaald
vanuit een innerlijke rust
Storm
Zondagmorgen
een alziend oog
in de razende storm
van een nieuwe week
vol geplande chaos
vechten tegen een tijd
die maar ongepast blijft
ervaar ik nu de stilte
de warmte van koffie
die mijn verloren hart vult
tussen het vertikken van
een steeds korter leven
Lef
Durf te vallen
Leef alsof je vleugels hebt
Ontstijg je eigen ik