op
mijn weg
naar de top
zie ik af en toe
mijn eigen dood
recht in zijn ogen
en bedenkt hoe fijn
ik vanmorgen vroeg
heerlijk rustig zat te zijn
had ik zoveel beter besloten
fietsen te laten voor wat het was
blijkt de weg omhoog mijn diepste put
Tag: afzien
Top
zij keek mij aan
met haar groots zijn
nietig kroop ik over witte kruin
gesloopt in lijkbleek buiten adem
bulderend hart raast binnenskamers
boven pijnlijk peinzen uit
de dood viel richting dal
naast de keuzes van de nacht