mijn ogen wennen traag aan hier en nu
het nieuwe, verse, nog frisse ongekend
ik kwam hier gisteren en ga vandaag
of morgen, neem mee dat wat ik draag
het moeten diep begraven naast bezitten
de tijd duwt enkel de zon en de planeten
zo slijt ik laatste uren in volmaakt alleen
en beleef door dit waaromloze waarheen
