je pakte mijn hand vast
toen ik met jou op het strand was
we zwegen, dwars door tegenwind
en sluiers vol regen, verzegelden ons lot
je duim zocht naar een plekje in mijn palm
even kneep je als een soort van levensteken
ik realiseerde het mij veel te laat pas
had je zoveel beter moeten lezen
het bleek de allerlaatste keer
dat ‘altijd-wij’ nog daar was
je liet mijn hand los
gaf een zoute kus
dit was het dus
