en dan stilt het leven kort
blad bruint tot kleffe drab
modder spat na elke stap
genieten even opgeschort
bloed stolt in oude kamers
hoe bestaan opeens verstoft
glans verdwijnt tot enkel dof
koude feiten slaan hun hamers
dagen draaien tandjes trager
kauwen door de laatste vragen
zekerheden weggeslagen
rest nu enkel het verdragen
