hoe mooi wij zitten aan het water
in alle tijd, starend naar het niets
op het besef dat dit het is, zo ook kan zijn
ogen kruizen, herkennen, dan de lach
wandelen op de stilte van het weten
handen tintelen in verkennen van de wil
te mogen proeven aan de oude tranen
fris te likken aan het nieuw
met al het goede van het geven
lijkt dit het leven
