je oogt moeiteloos in je bijna dansen rondom ons hier even
waar leg jij al je getwijfel voor je bepakt met laagjes zeker op mij toestapt?
ligt het aan mij of ben jij echt zoveel vrijer van dat wikken
nooit dat steentjes trappen tot aan een weer niet durven zeggen wat je denkt.
jij lacht mij aan en kust dat ik als gewoon alleen mij voor jou zo mooi al ben.
ik weet niet wat hierop te zeggen, versteen met mijn ongeloof
