weet je wel hoe mooi ze is
jouw jij
en dat zij mij zo laat voelen
hoe ik mijn bestaan bedoelde
tussen de mooiste bloesem sta
driftig bloeiend in mijn blozen
bang dat je straks voorbij gaat
maar jij mij dan plukt
in je haar doet en danst
mij omhelst in je lach
laat verdrinken in je licht
mij laat zwijgen in je blik
en laat zijn waar ik van schrik
al mijn breekbaar en alleen
prik jij zo dwars doorheen
streelt mij door kwetsbaar
kust mij wakker waar het fijnt
zoveel houdt van al dit wij
