Gedichten die jou raken waar het hoort
weten wil ik allang niet meer
ik kan het niet en zie het wel
alleen beleven voelt veel beter
van in de tenen dat onzeker
tot hard vallen op je schedel
laat het gutsen, loop maar leeg
ik geef mijn vinger aan het nu
zij kan het later toch niet laten
stap door de dag vol loze vragen
tot morgen onbeschreven blijkt
weet je wel hoe mooi ze is
jouw jij
en dat zij mij zo laat voelen
hoe ik mijn bestaan bedoelde
tussen de mooiste bloesem sta
driftig bloeiend in mijn blozen
bang dat je straks voorbij gaat
maar jij mij dan plukt
in je haar doet en danst
mij omhelst in je lach
laat verdrinken in je licht
mij laat zwijgen in je blik
en laat zijn waar ik van schrik
al mijn breekbaar en alleen
prik jij zo dwars doorheen
streelt mij door kwetsbaar
kust mij wakker waar het fijnt
zoveel houdt van al dit wij